It’s Valentine’s day,
And it’s really quite silly;
My feelings are switching around
Willy-nilly.
I’m happy, SO happy!
Then I’m feeling SO sad;
I’m gloomy, I’m joyful
Oh man, this is bad!
My body is clammy,
Then I’m in a deep sweat;
Sometimes I’m giddy,
Sometimes I fret.
I’m looking for comfort food
Deep in the frig;
Often I think
I could jump off a bridge.
What is the reason
for all the above?
It’s Valentine’s Day,
And I’m SO in love!
By Ahmed
دقیق روز سوم مارچ سال 2007 میلادی بود که خاک وطن دیگه ما را از خود راند و مثل هزاران هم وطن خود مهاجرو با کلمه غربت آشنا شدم .
بعد از ما ها شهر به شهر دروازه به دروازه بلا خره تصمیم براین شد که دیگر بودنم در افغانستان بیهوده است و فقط مثل یک بشکه شدم که خالی و پر میشوم و روز به روز افسردگی ام بیشتر و دور بر ام همه با نیشخند های زننده خود به من لعنت می فرستاد.
هزاران بار آروزو کردم که کاش پدرم به جای اینکه مرا به مکتب روان میکرد شاگرد مستری خانه می شاند که حد اقل امروز میتوانم لقمه نان بخورم و میتوانستم که با ماشین های دیگران تا سری چهار راه شهر بروم و بگویم غیر از نام که پدرم و مادرم برایم انتخاب کرده بودند نام دیگری هم داشته مثل مستری ، خلیفه و این نوع اسم ها که معمولا برای مستری و تکنیک کار موتر استفاده می شد اما بد بختانه نداشتم فقط همان چند سالی بود که عمرم را تباه کرده بودم رفته بودم مکتب و فامیل ام افتخار اش بر این بود که من مکتب میروم اما از سرنوشتم معلوم نبود
سال 2006 از مکتب فارغ شدم روزی فراغت را همه جشن میگرفت خنده میکرد من گریان بودم که چطور بتوانم از امتحان کانگور دانشکاه بگذرم که بد بختانه بعد از سپری نمودن امتحان نمره خوبی هم گرفته نتوانستم .
تا وقتی در مکتب بودم پیش فامیل اعتبار داشتم اما بعد ازامتحان و نتیجه کانکور حس میکردم که دیگر امیدی که فامیل از من داشت به نا امیدی تبدیل شده جز این دیگر کاری ندارم در جستجوی کاری باشم تا بتوانم پولی برای مخارج روز مره خانواده پیدا کنم
بلاخره تصمیم براین شد که باید راهی اروپا بشوم این سفر برایم آسان نبود هزاران مسولیت را در دوش گرفتم
برگشت که بد ترین این ها بود خیلی هراس داشتم که خدای ناخواسته برگشت بیخورم و پولی و مصارف که کردم چطور بتوانم دو باره پیدا کنم حاضر بودم که بیمرم ولی برگشت نخورم .
سفرم روز یک شنبه 22 جون سال 2007 فقط با کوچکترین وسایل که غیر از دو جوره لباس تنم نبود آغاز شد .
روز شنبه رفتم پهلوی دوستم که غیر از اون کسی دیگر خبر نداشت که میروم اسمش احمد بود در یکی از شرکت های انترنیتی کار میکرد رفتم خدا حافظی کردم در طی 8 ساعت روز که از ساعت 12 روز شنبه آغاز شده فقط جز فامیل و همین دوست و چند تا دوست دیگر خدا حافظی کاری دیگر نتواستم .
همسفرم کسی بود که برادر های هر دوی ما همسایه دوکان بود من و اون همیشه به چشم همسایه ها مفت خور بودیم اما شاد و بی خیال هیچ به اندازه خوشی ما برای ما گران نبود من و او نه یک دوست بلکه یک برادر بودیم .
روز یک شنبه 22 جون شهر پر غبار کابل را به سوی جلال آباد به مقصد پشاور پاکستان ترک کردم از بین دره های که همه اش جز خاطره برایم مانده رد شده و تنها من و دوستم هزاره بودیم بقیه اوغان بود خبر نداشتم که پشتون پیش از بر آمدن آفتاب موسیقی گوش نمی کند و حتی اگر اشتباه نشود حرف هم نمیزند چون من و دوستم گرفته به نظر میرسیدیم از موتر وان تضاضا کردیم که تیب موتر اگر جور است روشن کن اما با زبان پشتو برای گفت که وطندار آفتاب تا حال سری کوه نرسیده متعجب شدم خوب نمی توانستم که جدی بگیرم حرف نزدیم فقط من ودوست ام با هم آن هم با صدای بسیار اهسته حرف میزدیم که داشتیم پلان بعد از این را نقشه کشی میکردیم از مرز افغانستان با هم عبور کردیم با کمی رشوه که از دوستم پولیس ها گرفته بود
از دوستم احمد پرسیده بودم که از پشاور چطور میتوانیم تا کویطه برویم برایم راهنمای کرده بود
اتوبوس ما بسوی کویطه حدود ساعت یک روز در حرکت شد اخرین چوکی بود که در آن هوای گرم اتوبوس ما نشسته بودیم هوا خیلی گرم بود من هر دقیقه غش میکردم دوستم حوصله میکرد و می گفت بعد از این خوب میشه فقط یک الی دوساعت حوصله کن بالاخره داخل اتوبوس با دور برم حرف زدم آدم پرحرفی هستم از حرف زدن با دیگران خوشم می آید همیشه حرف میزنم خاطره میگویم شکایت میکنم ، تشکری میکنم از این و از آن بعضی اوقات خودم از حرف زدنم پشیمان می شوم اما این اخلاقم است فقط و فقط همین زبان را دارم که تا هنوز هم مثل سالمندان حرف میزنم
دوستان زیادی پیدا کردم آن ها هم از کابل آمده بودند آنها هم مثل من آواره می شد 5 نفر بود دوستان خوبی بود راه را که یک شبانه روز بود با سخن تمام کردم قصه گرم بود همه گوش کرده بودند فقط من و یکی از این پنچ حرف میزد دوستم هم بعضی اوقات مرا هم کاری میکرد بچه های دوستداشتنی بود مسیر ما یک مسیر بود .
وقتی بعد 27 ساعت داخل هوای گرم اتوبوس به کویطه پیاده شدم با کمک یک وطندار راهنمائ شدیم به طرف هوتل رفتیم سرای نمک ، سرای نمک از هر جا که تیر میشدم بخاطر اینکه با پتلون و پیراهن بودم زوار خطابم میکرد و سوال میکر د که از ایران آمده ام ؟ اما جواب اش یا با اری یا با نه ختم میکردم .
یک هفته در کویطه بودم به دنبال قاچاق بر بودم با احمد دوست ام در تماس بودم که اگر بتواند مرا کمک کند ؟
کمک ام کرد راهنمائی میکرد با دوستان اش تلفن کرد که ما را ببر د پیش قاچاق بر اما قربان دامن آن زن مادری که از دوستان احمد دوست من بود ، ما را حدود ده دقیقه برد خانه قاچاق بر اما جواب رد گرفتیم از قاچاق بر باید یک هفته دیگه صبر میکردم ، که برای ما غیر ممکن بود شب ها از ترس داخل حوض آب بازی خواب میکردم من ترسو بودم
بلاخره با تلاش و جدیت در کار با قاچاق بر دیگری راهی ایران شدم فقط آروزو همین بود که ایران برسیم چون خیلی گرم بود ترس میخوردیم که گرسنه و تشنه بمیریم اما جدای از پنچ تا دوست که از پشاور آمده بودیم برایم سخت بود آنها اعتماد نداشت بالای قاچاق بر ی که ما همرایش میرفتیم بعداز آغوش کشی و بوسیدن دوست ها از هم جدا شدیم فقط من ماندم و برادر خوانده ام روز جمعه بود که در واپسین روز ساعت 5 بعد از ظهر بود که اتوبوس ما بسوی تفتان خاک پاکستان در حرکت شد شب در راه بودیم اول صبح بود که در تفتان رسیدیم روز همان جا ماندیم خیلی هوا گرم بود انقدر گرم بود که احساس میکردم داخل اتش هستم برایم خیلی سخت بود اما شب فرا رسید موتر تویوتا رسید و همه صدا کرد که باید برویم قاچاق بر آدم بی رحمی بود با لکدم زد اما جز صبر دیگه چیزی را به صلاح ندیدم .
فقط حدود بیست دقیقه با موتر رفتیم و پیاده شدیم مثل دزدان از این سنگ به آن سنگ میر فتیم برایم جالب بود جالب این بود که اولین بار بود که سفر میکردم و اولین سفر قاچاق خنده آور بودم روحیه شادی داشتم با دوستم خنده میکردم اما فحش ام میداد قاچاق بر در نصف رسیدیم که قاچاق بر گم شد دیدم که چند تا مسلح پیش آمد و گفت نفری 50 کلدار باید پرداخت کنیم خوب جز دادن پول دیگر راهی نداشتیم اگر نه با ندادن 50 کلدار شاید چندین مشت و لگد می خوردیم در حرکت از مرز ایران بود فکر کنم مثل آب خوردن تیر شدیم خوشحال شدم که بدست پولیس نه افتادم شب بود هوا تاریک داخل باغ رفتیم خیلی تشنه بودم فقط در آن تاریکی جز صدای سگی که در آن جا بود دیگر چیزی شنیده نمی شد قاچاق بر با گفتن اینکه که میروم برای تان نان و آب میاورم رفت و 6 ساعت برنگشت ، تشنگی دیگه حوصله ام را سر برده بود دیدم که صدای پای آمد آن صدای پای قاچاق بر بود رفتم آبی روانی بود من مثل اینکه سال ها بود که آب نخورده بودم حمله ور شدم بالای آب آنقدر اب خوردیم که حد نداشت راستی یادم مانده که مثل حیوانات با رو بالای آب خوابیده بودم داشتیم آب میخوریم دیگه همه مثل من بالای اب با رو خوابیده بود دلم به حال خودم و دیگران سوخت اما چاره چی ؟؟
بعداز کمی پیاده روی از پا ماندم وای وای این چی کاری بود که شد راه رفته نمی توانستم دعا میکردم که شاید پولیس بیاید و مارا بگیرد اما آن وقت دیگر گوش پولیس هم کربود با کمک دوستم رسیدم به جای که قرار بود موتر بیاید
موتر آمد آنجا خوب شد بخاطر اینکه که من شلوار و پیراهن به تنم بود من در سیت پیش روی نشتم و دیگران در بادی تیوتا خوابیده و ترپال هم رویش کشیده شده بود
درایور آدمی خوبی بود افغانستان خوب بلد داشت به گفته خودش که کارش قاچاق مواد مخدر بود قبلا ولی حالا زخمی است نمی تواند آن کار را بکند برایم شعر میخواند از افغانستان و خواندن میکرد دری حرف میزد من هم برایش درد دل میکردم اما با زبان شعری که در حافظه داشتم جالب بود از احمد ظاهر خیلی خوشش می امد همه اهنگ های احمد ظاهر را دکلمه میکرد من هم گوش میدادم رسیدم به جای گفت باید یک دود چرس بزنم که شب خواب نکردم این دیگر برایم جدید نبود این چیز ها را پیش بینی کرده بودم با پائین شدن ما ترپال باز شد واز زیر صدا میکرد میتوانید ترپال را بالا بزنید که یک نفس تازه بکشیم ترپال بالا زده شد همه بیرون آمدند و به من میگفت نوش جانت خرسند شدم که تشکر کردم از لطفی که موتروان در حق من کرده بود از دوستم معذرت خواهی کردم که او را تنها گذاشته بودم در زیر ترپال و خودم بالای ست نشسته بود دیگران چرس دود میکرد من و دوستم خیال بافی میکردیم حرف میزدیم در باره شب پیش میگفتیم و او خنده میگرد با صدای بلندش که داشت من هم از خنده او خنداور می شدم .
موتر دوباره به راه افتاد اما جایم را با دوستم تبدیل کردم بعد از کمی راه رسیدیم به خانه که مثل خوابگاه بود آن خانه تلویزیون داشت تلفن میشد دست رسی داشته باشیم اما در حقیقت زاهدان بود که محل اصول پولی قاچاق بر ان بود . با تلفن زدن تسکین می شدم دلم آرام میشد تسکین بخش من تا حال هم همان صدای تلفن است که میگوید قندم خوب هستی ؟؟ اون صدا جز صدای برادرم صدای دیگری نیست صدای او مثل مسکین بر همه درد هایم است .
اما با گذشت دو روز دو باره حرکت کردیم آنجا یادم نرود که حمام رفتن باید 1000 تومان پرداخت میکردیم آن هم با اب سرد بدون کدام وسایل خوب روزگاری بود که باید تحمل میکردیم .
We Can’t Believe You’re Gone
Father, our sadness knows no end;
We can’t believe you’re gone;
We’re grieving for you every day;
It’s hard to carry on.
You were always there to support and care,
When we needed a true friend,
How we’ll ever do without our Father,
We cannot comprehend.
You were our teacher and our guide,
Our Father, so good and strong;
Your example will sustain us now,
And last our whole lives long.
We’re trying to communicate;
We hope that you can hear;
Expressing what we feel for you,
Helps us feel you’re near.
Our memories of the times we had
help the pain to go away.
But Father, our lives won’t be the same;
we’ll miss you every day.
A part of us went with you;
You left a gap too big to fill;
You’re our father and our hero;
We love you and we always will.
By Ahmed
I’m tearing in two
And I’m not sure what to do
My heart is screaming I love her
My mind saying I hate her
What do I do
I love her, but I hate her?
I love everything about her
I love how she smiles
I love how she can make me smile
I love how no matter what is going on.
I love how she will always be there
But all the same
I hate her
I hate everything she means for
I hate how she can make me smile
No matter how hard I try not to
I hate how she can make me cry
I hate how she can make me sad
I hate how she can make me feel
I hate how she looks at me with her eyes so kind
I hate how all of this makes me love her even more
I hate how I can’t hate her
Most of all I hate myself
I hate myself because
I can never hate you
Ahmed
I'm proud to be an Afghan,
I give that thanks to you,
I'm proud to be an Afghan,
For the special things you do,
I'm proud to be an Afghan,
Because you fight for our own country with pride,
I'm proud to be an Afghan,
You guys ride a rough ride,
You deserve a lot of credit and should have a lot of pride,
Thank you for taking care of our own country and me,
GOD BLESS YOU ALL!!
May you stay safe and you will come home soon
By Ahmed
Har du vært ned til jaghori?
Der trærne er grønne og høye?
Dagene er lange og himmelen er høye,
men folk er det små.
Det er ingen jobber der, det er å spille alltid;
solen er søt i morn;
men tusen mørk ting spasertur på kvelden
i landet der jeg ble født.
Har du vært ned til jaghori?
Hvor fuglene gjorde glad våren?
Den papegøyer skrek fra honning-trær,
og Jays hoppet hakket.
Stange var veier av vann-fuglene
I det brune myrer, natt og morn;
Jeg visste veiene de hadde i sivet
I landet der jeg ble født.
Har du vært ned til jaghori?
Det var full av smilende damer:
De hadde flaxen hår, de var hvite og rettferdig,
men de aldri nådde tenårene.
Deres sko var små og sine drømmer var høye:
Vakre kjoler var slitt;
men dronningene alle kommet fra det stedet vi spilte,
i landet der jeg ble født.
Jeg vet at du har vært på jaghori.
Selv om jeg aldri så deg der;
Jeg vet at du har elsket alt jeg har elsket,
Blomstrende, søt, og rettferdige.
Har du vært jaghori?
Jeg vet at du har blitt
Vennligst till meg også hva du ser
I landet der jeg ble født.
Takk Ahmed
Sometimes life seems hard to bear,
Full of sorrow, trouble and woe
It's then I have to remember
That it's in the valleys I grow.
If I always stayed on the mountain top
And never experienced pain,
I would never appreciate God's love
And would be living in vain.
I have so much to learn
And my growth is very slow,
Sometimes I need the mountain tops,
But it's in the valleys I grow.
I do not always understand
Why things happen as they do,
But I am very sure of one thing.
My Lord will see me through.
My little valleys are nothing
When I picture Christ on the cross
He went through the valley of death;
His victory was Satan's loss.
Forgive me Lord, for complaining
When I'm feeling so very low.
Just give me a gentle reminder
That it's in the valleys I grow.
Continue to strengthen me, Lord
And use my life each day
To share your love with others
And help them find their way.
Thank you for valleys, Lord
For this one thing I know
The Mountain tops are glorious
But it's in the valleys I grow!
Ahmed
A day with many expectations.
A day that you are expected to show love.
A day with the expectation of receiving love.
A day when love is measured on how well you can afford things.
It is great to be appreciated and remembered on this day.
There are 364 other days that you may crave love and attention.
Who is supposed to love you and make you feel good inside all year long?
What kind of flower will bring you constant joy all year long?
What kind of chocolate will bring you constant joy all year long?
Who knows your needs the best?
Who cares about you the most?
Who can bring you joy all year long?
Do not search for the prince or princess out there.
Look in the mirror. It is YOU!
Have you cared about yourself today?
Have you gone within, to know yourself better today?
Have you told your inner child, I love you, today?
Happy Valentine's Day.
By Ahmed
If tonight I die,
Who will cry?
Strangers with their feigned interest,
While those I love have turned away.
And if my best isn't good enough,
What more can I give?
Go ahead--walk away.
Just leave me here alone.
And if tonight I die,
Who will cry?
All my strength is drained,
With nothing left to give.
Drowning in the depths of sorrow,
No tears left to cry.
A silent voice and distant eyes
that no one hears or sees.
And if tonight I die,
Who will cry?
By Ahmed
